اگه شاد بودم

اگه شاد بودم همه‌تونو دور هم جمع می‌کردم. اگه شاد بودم می‌رفتیم کوه. می‌خندیدیم. خسته می‌شدیم. آتیشی از چوب درست می‌کردیم و شب‌ها دورش جمع می‌شدیم. دورش می‌نشستیم با صورت‌های گرم و دهن‌های خندان و برای هم قصه می‌گفتیم و عاشق هم می‌شدیم. اگه شاد بودم برای همه نقاشی‌های بچگی‌مو می‌کشیدم و شما باورش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردین. اگه شاد بودم می‌‌بردمتون دوچرخه سواری. توی دشت. تمام راهو می‌روندیم و سر به سر هم می‌ذاشتیم. با هم مسابقه می‌دادیم و می‌خندیدیم. اگه شاد بودم براتون از خودم می‌گفتم. از سرگذشت‌هام و تجربه‌هام و شما حال می‌کردین. اگه شاد بودم دوتا دستتون رو می‌گرفتمو می‌گفتم بیاین بریم. بیاین بریم از جایی که مارو نمی‌شناسن و با هم باشیم. اگه شاد بودم خدمتتون می‌کردم. اگه چیزی داشتین که می‌خواستین بندازین توی سطل آشغال براتون می‌نداختم. اگه خسته بودین شونه‌هاتونو ماساژ می‌دادم. اگه شاد بودم لازم نبود تلفنی صداتونو بشنوم، می‌اومدم بهتون سر می‌زدم و زود می‌رفتم. بهتون کمک می‌کردم تو هر کاری، اگه می‌خواستین.
اگه شاد بودم عاشقتون می‌شدم وقتی می‌دیدم دارین از زندگی لذت می‌برین. اگه شاد بودم از همه دنیا براتون حرف می‌زدم. از هر چیزی که می‌خواستین، هر چیزی که می‌ترسیدین. اگه شاد بودم با هم بین درختا می‌دویدیم، صبح‌ها هنوز که آفتاب هم‌قد ما می‌تابه. با زیرشلواری. نفس‌نفس زنان. و زندگی می‌کردیم. و من دوستون داشتم. اگه شاد بودم با دیدنتون بهم جنون آنی دست می‌داد. و شاید مجبور می‌شدیم یک راند شبیه بوکسورا تو سر هم بزنیم.
اگه شاد بودیم سر درختا بودیم وقتی با هم بودیم. درها بلند بود. راهروها طولانی بود. اگه شاد بودیم بمب ساعتی نداشتیم درونمون. اگه شاد بودیم حرفامون از خواب‌هامون بود. اگه شاد بودیم دیدن همدیگه لازم‌مون بود. مث دست و رو شستن. مث خوابیدن. اگه شاد بودیم. اگه شاد بودم.